الحمد الله رب العالمين والصلاة والسلام على خاتم الأنبياء والمرسلين وعلى آله وصحبه ومـن
سار على هديه واستن بسنته إلى يوم الدين.
برادر عزيز و خواهر گرامي!
در ابتداي اين مقدمه مي خواهيم از شما بپرسيم آيا شما مـذهب تشـيع را مـي
شناسيد؟ مطمئناً پاسخ شما مثبت خواهد بود. شما در پاسـخ ايـن سـؤال خواهيـد
گفت: مذهب تشيع مذهبي است كه پيروان آن، علي بن ابي طالب و فرزندان ايشان
را امامان خود مي دانند، نمازهاي خود را در سـه نوبـت مـي خواننـد و روزهـاي
تاسوعا و عاشورا به سينه زني و نوحه خواني مي پردازند، و صيغه را نيـز روا مـي
دانند.
بدون هيچ شك و ترديدي بيش از 90 % از كسانيكه جـواب آنهـا مثبـت بـوده
است، بيش از آنچه ما ذكر كرديم، چيز ديگري در مورد مذهب تشيع نمي دانند. در
حاليكه آنچه آنها مي بايست در مورد معتقدات مذهب تشيع بدانند خيلـي بيشـتر و
در بسياري موارد مهمتر از مسائل مزبور هستند.
آري، بسياري از سني مذهبان و حتي بسياري از شيعيان نيز در مورد اعتقـادات
مذهب تشيع چيزي نمي دانند.
اين حقيقت ما را بر آن داشت تا اين كتاب را در مورد معتقدات مـذهب شـيعه
اثني عشري تأليف كرده و در آن به نقد و مناقشه معتقدات اين مذهب بپردازيم.
از آنجائيكه ما مي دانستيم آنچه در مورد معقدات تشيع در بخشهاي مختلف اين
كتاب بيان مي شود براي بسياري از برادران و خواهران تـازگي داشـته و پـذيرفتن
وجود چنين معتقداتي در مذهب تشيع براي آنها سخت و دشوار خواهد بود، تمـام

سخنان و ادعاهاي خويش را مستدل به روايـاتي قـرار داده ايـم كـه در مراجـع و
مصادري روايت شده اند كه بزرگان و سردمداران مذهب تشيع آنها را مهمتـرين و
موثق ترين مراجع مذهب خود مي دانند و تا به امروز آنها را در حوزه هاي علميـه
خويش تدريس مي كنند. ما به اين عمل از يكسو صحيح بودن سـخنان و ادعاهـاي
خود را به برادران و خواهران خويش ثابت كرده ايم و از سوي ديگر راه انكـار را
بر بزرگان و سردمداران تشيع بسته ايم. زيرا بسياري از بزرگان مذهب تشيع بر مـلا
شدن معتقدات خويش را سدي در برابر تبليغات پر زرق و برق خـود مـي بيننـد و
سعي بر آن دارند تا فرا رسيدن زمان مناسب اين معتقدات را از ديگران مخفي نگاه
دارند.
مطمئناً اكنون اين سؤال در اذهان برادران و خواهران مطرح خواهد شد كه مگر
در مذهب تشيع چه اعتقاداتي وجود دارند كه پذيرفتن وجود چنـين معتقـداتي در
اين مذهب، براي ما سخت و دشوار خواهد بود؟
جواب اين سؤال بسيار مهم را ما در بخشهاي مختلف اين كتاب خواهيم يافت.
در اين كتاب ما خواهيم ديد كه متأسفانه فرموده هاي رسـول االله (صـلى االله عليـه
وسلم) همچنين با سخنان اهل بيت ايشان مخالفـت دارنـد. در ايـن كتـاب مـا بـا
استعانت جستن به معبود بر حق ثابت خواهيم كرد مذهب تشيع بر خلاف تبليغـات
پر زرق و برق خود، قرآن موجود را بـه رسـميت نمـي شناسـد و آنـرا محـرف و
دستخورده مي داند. و همچنين در اين كتاب خـواهيم ديـد كـه در مـذهب تشـيع
بسياري از صفات و ويژه گيهاي معبود بر حق نثار ائمه گشته و در اين مذهب هـيچ
اثري از توحيد و يكتاپرستي و جود ندارد و همچنين مـا در ايـن كتـاب بـه سـاير
معتقدات مذهب تشيع همچون ايمان به رجعت، ظهور امامت مهدي و...اشاره كـرده
و باطل بودن آنها را به اثبات خواهيم رسانيد.

لازم به ذكر است از آنجايي كه ما مي دانيم بزرگان تشيع احاديث اهل سـنت و
جماعت را فاقد اعتبار مي دانند از استدلال كردن به آنها خـودداري كـرده و تنهـا
قرآن مجيد و روايات مذهب تشيع و آنچه كه عقل و فطرت سليم انسان مقرر داشته
اند را حجت و برهان خود قرار داده ايم.
در پايان اين مقدمه دست دعا بسوي معبـود بـر حـق دراز كـرده و از او مـي
خواهيم به ما اخلاص و تو فيق عطا فرموده و ما را در زمره آناني قرار دهد كـه در
مورد آنها فرموده است:

لازم به تذكر است كه بهتر و صحيح تر اين است كه ما در اين كتـاب از اسـم
رافضه بجاي شيعه استفاده كنيم. زيرا نزد علماي اهل سنت و جماعـت مخصوصـاً
متقدمين، به كساني شيعه گفته مي شده است كه تنها اختلاف آنها با ساير مسلمانان
اين بوده كه علي ابن ابي طالب (رضي االله عنه) را در خلافت از عثمان بـن عفـان
(رضي االله عنه) شايسته تر و لايق تر مي دانستند. و در مسائل عقيدتي و عبادي هيچ
اختلافي با ساير مسلمانان نداشته اند. در حاليكه فرقه و مذهبي كه ما در اين كتاب
به ذكر اعتقادات آنها مي پردازيم اگرچه خود را شيعه مي نامند اما نزد علماي اهـل
سنت و جماعت رافضه ناميده مي شوند. ولي از آنجائيكه امروزه اكثريت مسـلمانان

اين حقيقت را نمي دانند و فرقه رافضه را به نام شيعه مي شناسند، ما نيز در كتـاب
خود آنها را شيعه ناميده ايم تا باعث سر در گمي برخي از خوانندگان نگرديم.

شيعه و توحيد (يكتا پرستي)

ما در اين بخش از كتاب به نقد و بررسي بينش مذهب تشـيع در مـورد مسـأله
توحيد و يكتا پرستي مي پردازيم. در اين رابطه ما نخست توحيد ربوبيـت و سـپس
توحيد الوهيت را مورد بررسي قرار خواهيم داد.
علماي اهل سنت و جماعت با بررسي آن دسته از آيـات قـرآن مجيـد كـه در
رابطه با مسائل توحيد و يكتا پرستي سخن مي گويند به اين نتيجه رسـيده انـد كـه
مسائل مربوط به يكتاپرستي تحت سه دسـته و گـروه: توحيـد ربوبيـت و توحيـد
الوهيت و توحيد أسماء و صفات قرار مي گيرند.

توحيد ربوبيت

اهل علم در تعريف توحيد ربوبيت گفته اند: توحيد ربوبيت يعني يگانه و منفرد
دانستن خداوند متعال در تحقق بخشيدن به آنچه كه صورت پـذيرفتن آن تنهـا بـه
اراده و قدرت الهى امكان پذير است.
اموري همچون آفرينش مخلوقات، روزي رساندن بـه آنهـا، اداره كـردن امـور
هستي، زندگي بخشيدن و بازپس گرفتن آن را مي توان در اين مقام به عنوان مثـال
. 1 نام برد

براي كسب اطلاعات بيشتر در مورد مسائل مربوط به اين نوع از توحيد مي توان بـه ايـن كتابهـا ١
مراجعه كرد: مجموع فتاوي شيخ الاسلام ابن تيميه 10 / 33 ،شرح العقيده الطحاويـه لابـن ابـي
العز الحنفي ص 17 ،تيسير العزيز الحميد لسليمان بن عبدالوهاب ص 33 ،وسؤال وجـواب فـي
أهم المهمات لعبدالرحمن بن سعدي ص 5.

خداوند متعال در بسياري از آيات قرآن مجيد در مورد توحيد ربوبيـت سـخن
رانده است. در سوره اعراف آيه 54 معبود بر حق فرموده:

 آيا شما مذهب تشيع را مي شناسيد؟ مطمئناً پاسخ شما مثبت خواهد بو شما در پاسخ اين سؤال خواهيد گفت: مذهب تشيع مذهبي است كه پيروان آن، علي بن ابي طالب و فرزندان ايشان را امامان خود مي دانند، نمازهاي خود را در سه نوبت مي خوانند و روزهاي تاسوعا و عاشورا به سينه زني و نوحه خواني مي پردازند، و صيغه را نيز روا مي دانن اما در اين كتاب جوانب دیگری از تشیع برایتان آشکار می شود